آدمک ها ، آدمک هاي ظهور سرد.

با شکوفه هاي پاييزي وباران طلايي رنگ گندم .

جريان زندگي شان در رگ هاي سرنوشت دوباره به راه مي افتد.

گرچه اين جريان هميشه جاريست .

مگر در ابديت هستي .

ومن دلم پاييزي است .

وخواهم رفت .

بهار را خواهم جست .
و در ابديت هستي خواهم ماند.