اي شهيد، اي كاش كبوتري بودم كه برسر مزارت مي‌نشستم و پرهاي خسته‌ام را بر غبار سنگ مزارت تبرك مي‌دادم.ا

ي شهيد، اي كاش گل سرخي بودم بر مزارت كه از عطر وجودت معطر مي‌شدم اي كاش شمعي بودم بر مزارت كه اشك وجودم را به پايت مي‌ريختم.

اي كاش غبار سنگ مزارت بودم كه سرمه چشم بيدار دلان مي گشتم.اي كاش گلابي بودم،

آبي بودم كه سنگ مزارت را نوازش مي‌كردم.اي كاش سنگ مزارت بودم كه تا قيامت در كنارت بودم.اما اي شهيد تو در دل من جاي داري .....اينها همه بهانه بود.